Animare - dawać życie
Animatorem zostaje się poprzez uznanie za takiego tak przez młodzież, jak i wspólnotę wychowawców. Uznanie tworzy więź.
Słowo animacja pochodzi od łacińskiego animare, co oznacza ożywiać, dawać ducha, dawać życie. Animator to ten, kto animuje, ożywia. Jest to ktoś, kto w drugim człowieku wzbudza siły, przywraca sens życia i pracy, przemienia sytuację śmierci w sytuację życia.
Animator w stylu salezjańskim w miarę swojego rozwoju i dojrzewania sam staje się wychowawcą. Jego animacja polega na mobilizowaniu, skłanianiu i zachęcaniu swoich rówieśników i podopiecznych do podejmowania różnych kreatywnych działań, zdobywania wiedzy, wzrostu duchowego i szeroko rozumianego rozwoju.
Prowadzenie grupy wymaga właściwego przygotowania. Bazowanie jedynie na własnych wyobrażeniach o kierowaniu grupą może być nie tylko destruktywne dla jej członków, ale również dla nas samych. Istotne jest dogłębne poznanie samego siebie, własnych talentów i możliwości, a także metod pracy z grupą i prowadzenia spotkań formacyjnych czy czasu dla wspólnoty. Dlatego potrzeba nieustannego doskonalenia swojego warsztatu animatora.
