Charyzmat Salezjański




Źródło
Źródłem pracy duszpasterskiej Zgromadzenia Salezjańskiego jest misja, jaką przekazał mu, opierając się na nauce św. Franciszka Salezego, św. Jan Bosko. Z jego inicjatywy, idei i ducha apostolskiego wyrosła różnorodna działalność Zgromadzenia Salezjańskiego. Ksiądz Jan Bosko był przekonany, że dzięki temu charyzmatowi jego dzieło nie tylko przetrwa, ale będzie podlegało ciągłemu rozwojowi, przynosząc pozytywne efekty. Misję założenia Rodziny Salezjańskiej ks. Bosko rozumiał jako realizację jednego z elementów powszechnego zadania powierzonego Kościołowi. Charyzmat salezjański jest więc specyficzną formą działalności apostolskiej całego Kościoła.
Charyzmat zgromadzenia określa się mianem "ducha salezjańskiego". "Duch" oznacza oryginalny styl życia i działania, a także zespół ludzkich postaw i zachowań. Wyraża również metodę wychowawczą i duszpasterską zgromadzenia.

Cel
Ducha salezjańskiego, wyrażającego specyfikę stylu życia i działalności Zgromadzenia Salezjańskiego, nakreśla drugi rozdział Konstytucji Towarzystwa św. Franciszka Salezego: "Celem tego zgromadzenia jest zebranie razem jego członków, duchownych, młodych księży, a także świeckich, celem własnego doskonalenia się przez naśladowanie cnót naszego Boskiego Zbawiciela, zwłaszcza przez miłość wobec młodzieży".
Cztery elementy powyższego sformułowania wyraźnie ukazują cel i zadania nakreślone Zgromadzeniu Salezjańskiemu przez św. Jana Bosko. Są to: zdobycie świętości, we wspólnocie, naśladując Chrystusa, głównie poprzez miłość do ubogiej młodzieży.
Ośrodkiem i syntezą ducha salezjańskiego jest miłość duszpasterska. Najwyższym zaś wyrazem duszpasterskiej troski Zgromadzenia Salezjańskiego jest doczesny i wieczny pożytek młodych ludzi. Charyzmatem, przez który powołanie salezjańskie wyróżnia się spośród innych, jest umiłowanie młodzieży i skupienie się na duszpasterskiej pracy z ludźmi młodymi. Choć aktywność salezjańska ukierunkowana jest pierwszoplanowo na młodzież, nie ogranicza się wyłącznie do tej jednej grupy ludzi, lecz ma na celu duchowe dobro wiernych wszystkich stanów, klas i środowisk społecznych, niezależnie od ich wieku.

Bóg dał nam Księdza Bosko jako ojca i nauczyciela. Podziwiamy w nim wspaniałą zgodność natury i łaski - będąc w pełni człowiekiem, bogaty w cnoty swego narodu, był otwarty na rzeczywistości ziemskie; będąc w pełni mężem Bożym, ubogaconym darami Ducha Świętego, żył tak, 'jakby widział Niewidzialnego'. Te dwa aspekty złączyły się w jeden silnie zespolony program życia: służba młodzieży. Realizował go ze stanowczością i wytrwałością wśród przeszkód i trudów, z wrażliwością wielkodusznego serca: 'nie uczynił kroku, nie wypowiedział słowa, nie przyłożył ręki do żadnego dzieła. które by nie miało na celu zbawienia młodzieży'.

Droga
Dla wypełnienia charyzmatu Zgromadzenia - posługi wychowawczej i duszpasterskiej - Ksiądz Bosko przekazał swoim duchowym synom System Prewencyjny.
System ten opiera się całkowicie na rozumie, religii i dobroci; odwołuje się nie do przymusu, ale do zasobów umysłu, serca i do pragnienia Boga, jakie każdy czlowiek nosi w głębi swej istoty. Zespala on w jednym i niepowtarzalnym doświadczeniu życia wychowawców i wychowanków w klimacie rodziny, zaufania i dialogu. Nasladując cierpliwość samego Boga, nawiązujemy kontakt z młodzieżą na takim stopniu, na jakim znajduje się rozwój jej wolności. Towarzyszymy jej, aby dojrzewały w niej mocne przekonania i aby stopniowo stawał sie bardziej odpowiedzialna w delikatnym procesie wzrostu jej człowieczeństwa w wierze
Ksiądz Bosko przeżył znamienne doświadczenie duszpasterskie w swoim pierwszym Oratorium. Było ono dla chłopców domem - który przygarnia, parafią - która ewangelizuje, szkoła - która przygotowuje do życia i podwórkiem - gdzie spotykają się przyjaciele i żyje sie radośnie. W pełnieniu naszego posłannictwa dzisiaj, to doświadczenie Księdza Bosko, pozostaje trwałym kryterium naszej pracy i każdego dzieła.

















Herb Zgromadzenia Salezjańskiego





Znaczenie elementów Herbu
Herb salezjański pojawia się po raz pierwszy w liście okólnym do salezjanów, napisanym przez ks. Bosko 8 grudnia 1885 roku.
Powstanie herbu salezjańskiego zostało niejako sprowokowane zbliżającym się końcem budowy Bazyliki Serca Jezusowego w Rzymie. Zgodnie ze zwyczajem, nad portalem kościoła miał być zamocowany herb fundatora, którym było Zgromadzenie Salezjańskie. Ksiądz Bosko zlecił zaprojektowanie herbu prof. Giuseppe Boidiniemu w 1884 r.

Kotwica, gwiazda i serce oznaczająją trzy cnoty teologiczne: nadzieję, wiarę i miłość. Nadzieja ma być dla salezjanina motywem do ofiarnej i radosnej pracy na rzecz ludzi młodych. Miłość apostolska ma stanowić syntezę ducha salezjańskiego i stać się kluczem do zrozumienia doświadczenia duszpastersko-wychowawczego księdza Bosko. Wreszcie wiara, która jest nieodzowna w pracy wychowawczej, ma zaprowadzić ludzi młodych do pełni człowieczeństwa i świętości ewangelicznej.
Portret św. Franciszka Salezego, umieszczony w tarczy, wzorowany został na wizerunku patrona Zgromadzenia Salezjańskiego, jaki znajduje się w klasztorze Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny w Turynie. Do tego wizerunku dodano papier i pióro jako atrybuty doktora Kościoła.
U dołu tarczy herbowej został umieszczony las, który ma przywoływać postać założyciela Zgromadzenia Salezjańskiego Jana Bosko ('bosco' w jęz. włoskim oznacza las).
Znajdujące się za nim góry symbolizują szczyty doskonałości, do których mają dążyć salezjanie.
Tarcza herbowa otoczona jest przez gałąź palmową - oznaczającą męczeństwo i liść wawrzynu - symbolizujący mądrość. Mają one stać się nagrodą dla tych, którzy wiernie kroczyć będą drogą salezjańskiego powołania.
Wreszcie wierzchołek tarczy oplatają girlandy z róż, z których wyrasta łaciński krzyż z czterema promieniami.

O haśle umieszczonym na szarfie u dołu herbu, zdecydował sam ksiądz Bosko. Postanowił, że zawołaniem umieszczonym pod tarczą herbową będzie: Da mihi animas caetera tolle (Daj mi dusze,resztę zabierz), które towarzyszyło mu u zarania pracy z potrzebującą młodzieżą.